Izocyjaniany stosowane do produkcji poliuretanu składają się z dwóch lub więcej grup izocyjanianów na każdej cząsteczce. Najczęściej stosowanymi izocyjanianami są aromatyczne diizocyjaniany, diizocyjanian toluenu (TDI) oraz diizocyjanian difenylu metylenu (MDI). TDI i MDI są na ogół tańsze i bardziej reaktywne niż inne izocyjaniany. Przemysłowe TDI i MDI są mieszaninami izomerów, a MDI często zawiera materiały polimerowe.
Hydroizolacja a pianka elastyczna
Stosuje się je do produkcji pianki elastycznej (na przykład pianki płytowej do materaców lub pianki formowanej do siedzeń samochodowych), pianki sztywnej (na przykład pianki izolacyjnej w lodówkach), elastomerów (podeszwy butów) itp. Izocyjaniany mogą być modyfikowane poprzez częściową reakcję z poliolami lub wprowadzenie innych materiałów w celu zmniejszenia lotności (a tym samym toksyczności) izocyjanianów, zmniejszenia ich punktów zamarzania w celu ułatwienia obsługi lub poprawy właściwości polimerów końcowych. Natomiast o piance poliuretanowej więcej poczytasz na: https://ocieplanie-pianka.eu/pianka-poliuretanowa/.
- Izocyjaniany alifatyczne i cykloalifatyczne stosuje się w mniejszych ilościach, najczęściej w powłokach i innych zastosowaniach, w których kolor i przezroczystość są ważne, ponieważ poliuretany wykonane z izocyjanianów aromatycznych ciemnieją pod wpływem światła.
- Najważniejsze izocyjaniany alifatyczne i cykloalipatyczne to diizocyjanian 1,6-heksametylenu (HDI), 1-izocyjaniano-3-izocyjanatometyl-3,5,5-trimetylo-cyklo-cykloheksan (diizocyjanian izoforonu, IPDIDI) oraz 4,4′-diizocyjanato dicykloheksanato-3,5,5,5-trimetylo-cyklo-cyklo-cykloheksan (diizocyjanian izoforonu, IPDIDIDIDI).
Poliole mogą być poliolami eteru, które powstają w wyniku reakcji epoksydów z aktywnymi związkami zawierającymi wodór. Poliole poliestrowe otrzymywane są w procesie polikondensacji wielofunkcyjnych kwasów karboksylowych i związków polihydroksylowych. Mogą być one dalej klasyfikowane według ich przeznaczenia końcowego. Do produkcji bardziej elastycznych poliuretanów stosuje się poliole o wyższej masie cząsteczkowej (ciężar cząsteczkowy od 2 000 do 10 000), natomiast poliole o niższej masie cząsteczkowej wytwarzają bardziej sztywne produkty.
Hydroizolacja a poliole
Poliole do zastosowań elastycznych wykorzystują inicjatory o niskiej funkcjonalności, takie jak glikol dipropylenowy (f = 2), gliceryna (f = 3) lub roztwór sorbitolu/wody (f = 2,75).
- Poliole do zastosowań sztywnych wykorzystują inicjatory o wysokiej funkcjonalności, takie jak sacharoza (f = 8), sorbitol (f = 6), toluenodiamina (f = 4) i zasady manachijskie (f = 4). Do inicjatorów dodaje się tlenek propylenu i/lub tlenek etylenu do momentu osiągnięcia pożądanej masy cząsteczkowej.
- Kolejność dodawania i ilość każdego tlenku wpływa na wiele właściwości polioli, takich jak kompatybilność, rozpuszczalność w wodzie i reaktywność. Poliole wykonane wyłącznie z tlenku propylenu kończą się drugorzędnymi grupami hydroksylowymi i są mniej reaktywne niż poliole otoczone tlenkiem etylenu, które zawierają pierwszorzędowe grupy hydroksylowe.
- Poliole szczepione (zwane również poliolami napełnionymi lub polimerami polimerowymi) zawierają drobno rozproszone substancje styrenoakrylonitrylowe, akrylonitrylowe lub polimery polimocznikowe (PHD) zaszczepione chemicznie na szkielecie polieterowym o dużej masie cząsteczkowej.