Wraz z początkiem rewolucji przemysłowej i związanym z nią postępem technologicznym, toaleta spłuczki zaczęła przybierać nowoczesną formę. Istotnym postępem w hydraulice była pułapka S, wynaleziona przez szkockiego mechanika Alexandra Cumming’a w 1775 r. i nadal używana do dziś. Urządzenie to wykorzystuje stojącą wodę do uszczelnienia wylotu miski, zapobiegając ucieczce zanieczyszczonego powietrza z kanalizacji. Jego konstrukcja miała zawór suwakowy w wylocie czaszy nad syfonem. Dwa lata później Samuel Prosser zgłosił brytyjski patent na “szafę nurnikową”.
Poznań-pogotowie hydrauliczne w niskich temperaturach
Ulepszona wersja Joseph Bramah była pierwszą praktyczną spłuczką toaletową. Wybitny wynalazca Joseph Bramah rozpoczął swoją karierę zawodową instalując szafy z wodą (toalety), które były oparte na opatentowanym przez Alexandra Cumming’a projekcie z 1775 roku. Odkrył, że obecny model instalowany w londyńskich domach miał tendencję do zamarzania w niskich temperaturach. We współpracy z panem Allenem udoskonalił konstrukcję, zastępując zwykły zawór suwakowy klapą na zawiasach, która uszczelnia dno misy. Natomiast o temacie Poznania-pogotowia hydraulicznego poczytaj na: Poznań-pogotowie hydrauliczne.
Opracował również system zaworów pływakowych dla zbiornika spłukującego. Uzyskawszy patent na ten system w 1778 r., rozpoczął produkcję toalet w warsztacie przy ulicy Danmark, St Giles. Projekt był prawdopodobnie pierwszą praktyczną spłuczką ustępową, a produkcja kontynuowana była przez XIX wiek, stosowaną głównie na statkach.
Poznań-pogotowie hydrauliczne a pusta toaleta
Thomas William Twyford był jednym z wiodących marketerów spłuczek toaletowych w ich pierwszym boomie popularności po Wielkiej Wystawie w 1851 roku.
Dopiero w połowie XIX wieku, przy rosnącym poziomie urbanizacji i dobrobytu przemysłowego, spłuczki ustępowe stały się powszechnie stosowanym i wprowadzanym na rynek wynalazkiem. Okres ten zbiegł się w czasie z dramatycznym rozwojem systemu kanalizacyjnego, zwłaszcza w Londynie, co sprawiło, że spłukiwanie toalet było szczególnie atrakcyjne ze względów zdrowotnych i sanitarnych.
George Jennings założył firmę produkującą szafy na wodę, drenaż solankowo-szklane, rury sanitarne i sprzęt sanitarny w Parkstone Ceramika w latach 40-tych XIX wieku, gdzie spopularyzował spłukiwanie WC do klasy średniej.
Na Wielkiej Wystawie w Hyde Park, która odbyła się od 1 maja do 15 października 1851 r., George Jennings zainstalował swoje małpie szafki w Emerytalnych Salach Kryształowego Pałacu. Były to pierwsze publiczne toalety płatne (bezpłatne pojawiły się dopiero później), które wywołały wielkie emocje. Podczas wystawy 827 280 zwiedzających zapłaciło jeden grosz za korzystanie z nich; za grosz dostali czyste siedzenie, ręcznik, grzebień i połysk buta. “Wydać grosz” stał się eufemizmem (obecnie archaicznym) na wyjście do toalety.
Znak firmowy George Jennings na jego manufakturach. Kiedy wystawa się skończyła i przeniosła do Sydenham, toalety miały zostać zamknięte. Jennings namówił jednak organizatorów, by pozostawili je otwarte, a toaleta nadal zarabiała ponad 1000 funtów rocznie. W 1854 r. otworzył pierwszą podziemną wygodę na Królewskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.